Kalendarium II wojny światowej w Siemiatyczach – Sanitariuszki

„Kurier Siemiatycki” 2007, nr 5

Tekst: Mieczysław Matosiuk, Prezes Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz

W poniedziałek (22 stycznia 2007 roku) o godzinie 20.20 Program 1 Telewizji Polskiej wyemitował sztukę teatralną o procesie „Inki” sanitariuszki V Brygady Wileńskiej Armii Krajowej.

Brygada ta w latach 1945-56 operowała na terenie Białostocczyzny, a szczególnie na południu dawnego powiatu bielskiego, czyli w rejonie Siemiatycz.

Zainteresowanych tą tematyką zachęcamy do poznania szczegółów działalności V Brygady, zawartych w książce „Od Łupaczki do Młota”. Pozycja ta zawiera wiele fotografii dokumentujących pobyt tej formacji na naszym terenie.

Kalendarium II wojny światowej w Siemiatyczach – Epizody wojenne

„Kurier Siemiatycki” 2007, nr 4

Tekst: Mieczysław Matosiuk, Prezes Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz

W styczniu 1945 r. w okresie przed świętem Trzech Króli, przed kościół pw. Wniebowzięcia N.M.P. zajechała czarna limuzyna. Tuż za nią samochód ciężarowy ZIS-5 z kilkudziesięcioma żołnierzami radzieckimi, uzbrojonymi w karabiny i broń automatyczną.

Był zimowy poranek, ludzie zaczęli wychodzić z kościoła z porannej mszy św. Z limuzyny wysiadł oficer radziecki, a z samochodu ciężarowego zeskoczyła część żołnierzy. Oficer wyjął lornetkę i zaczął obserwować krzyż na szczycie wieży i pozłacaną banię. W końcówkach krzyża wmontowane były pozłacane wkładki odblaskowe. Wychodzący z kościoła ludzie zaczęli się zbierać w kilkuosobowe gromadki i czekali co będzie dalej. Nie mieli wątpliwości, że przybyszom chodziło o strącenie tych pozłacanych precjozów. Przybysze obserwowali wieżę jeszcze chwilę i z ożywieniem rozmawiali. Po pewnym czasie wsiedli do pojazdów i odjechali. Co sprawiło, że odstąpili od zamiaru strącenia pozłacanej bani z krzyżem na szczycie, pozostało tajemnicą. Być może uznali, że bronią, jaką dysponowali nie da się zamierzonej operacji przeprowadzić. Być może postawa wiernych sprawiła, że odstąpiono od tego zamiaru. Faktem jest, że siemiatycka świątynia cudem uniknęła szkód i przetrwała wojnę w stanie nienaruszonym.

Kalendarium II wojny światowej w Siemiatyczach – Pierwsze miesiące po przejściu frontu

„Kurier Siemiatycki” 2007, nr 1

Tekst: Mieczysław Matosiuk, Prezes Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz

W poprzednim odcinku pisaliśmy o sanitariuszkach formacji podziemnych w rejonie Siemiatycz. Nie sposób nie wspomnieć o lekarzach, którzy w warunkach spartańskich przeprowadzali operacje rannych partyzantów. Operowano najczęściej w stodołach przy świetle rolniczych lamp naftowych, służących do obrządku dobytku. Doświetlano dodatkowo latarkami elektrycznymi partyzantów. W okresie okupacji niemieckiej takie operacje przeprowadzał młody radziecki chirurg o nazwisku Grigoriew. Przybył on do Siemiatycz po 17 września 1939 roku i pracował w siemiatyckim szpitalu. Szpital mieścił się wówczas w przedwojennym budynku Urzędu Gminy w Siemiatyczach (dziś lokuje się tam Komenda Powiatowa Policji). Po 12 czerwca 1941 roku Grigoriew zatrudniony był w szpitalu niemieckim w Siemiatyczach, który mieścił się w budynku poklasztornym przy kościele pw. Wniebowzięcia N.M.P. To ten odważny chirurg pod osłoną nocy, na prośbę pielęgniarek wychodził bądź wyjeżdżał furmanką do wskazanego miejsca, gdzie udzielał niezbędnej pomocy lekarskiej.

Tak było do wrześnie 1944 roku, kiedy to w Siemiatyczach likwidowano polowe szpitale wojskowe, odsyłając wszystkich rannych żołnierzy radzieckich do ojczyzny. Wówczas opuścił Siemiatycze doktor Grigoriew. Podobno wyjechał do Brześcia nad Bugiem. Stamtąd otrzymywała od niego listy Maria Wardzińska. Po 1944 roku do Siemiatycz jako repatriant przybył doktor Piotr Prokopowicz. Od pierwszych dni podjął pracę w szpitalu. Tu znowu zaczęły się wizyty i wyjazdy do rannych partyzantów. Mimo, że był lekarzem chorób wewnętrznych, przeprowadzał zabiegi chirurgiczne. Przy tych czynnościach asystowały wymienione wyżej pielęgniarki - partyzanckie sanitariuszki.

W maju 2013 r. w mieście zainstalowane zostały tablice i znaki składające się na System Informacji Miasta Siemiatycze.

Oznakowanie stanowi element działań miasta Siemiatycze w zakresie promocji i wsparcia ruchu turystycznego.

System Informacji Miasta Siemiatycze ma wpłynąć na poprawę estetyki i wizerunku miasta oraz jakości przestrzeni publicznej.

Brązowo-pomarańczowe oznakowania stworzyły czytelny i rozpoznawalny system informacyjny w mieście. Podczas opracowywania siemiatyckiego SIM wzorowano się na najlepszych rozwiązaniach stosowanych w innych miastach Polski,  takich jak Warszawa, Gdańsk czy Łódź, gdzie systemy informacyjne funkcjonują od lat.

Poniżej oznaczenia stosowane w Systemie Informacji Miejskiej.