Na placu narożnym, przy ulicy Świerczewskiego (obecnie Pałacowa), nieco w głębi posesji, usytuowana jest dawna synagoga, w której obecnie mieści się Siemiatycki Ośrodek Kultury.

Bardzo ciekawa jest historia wzniesienia synagogi, łącząca się z pracami budowlanymi Anny Jabłonowskiej. W trakcie przebudowy miasta, postanowiła księżna zbudować pałac na północnym krańcu miasta oraz połączyć go ulicą z rynkiem. Terem pomiędzy pałacem, a rynkiem przedzielony był żydowskim cmentarzem, który musiałby być naruszony podczas prac. Księżna uzyskała zezwolenie na roboty na tym terenie od jednego z wpływowych przedstawicieli wspólnoty żydowskiej i przystąpiono do prac ziemnych. Zezwolenie wydane księżnej przez sprzeczne z żądaniami, ogółu Żydów, którzy w ogóle nie zgadzali się na budowę ulicy przez teren cmentarza. Jabłonowska jednak działała zdecydowanie, Awierbuch pisał: „Ona niemiedlienno pristupiła k udalieniju nagrobnych pamiatnikow s pałacziem i wykapywaniju kostiej. Jawriei s żineami i dietmi s płacziem brosilis na mogiły preidkow, zaszcziszczaja ich swoimi tiełami, na kniażeskije ajduki progoniali ich udarami nagojek.”

Ulicę wybudowano. Żydom księżna dała w zamian nowe tereny na cmentarz, na wschodnim krańcu miasta, za rzeką Kamionką. Po jakimś okresie zachorował i zmarł na nieznaną chorobę starszy syn księżnej. Widząc w tym fakcie karę bożą, Jabłonowska postanowiła przy tej ulicy wybudować synagogę.

„W 1755 roku świątynia była wyposażona i w pełni przystosowana do odprawiania modłów. Z biegiem czasu miejscowa wspólnota zaczynała pokojowo współżyć z księżną… W soboty w synagodze czytano specjalną, na ten cel napisaną, modlitwę za zdrowie księżnej i jej rodziny.”

Dawna synagoga zbudowana jest z kamienia i cegieł, tynkowana, malowana na kolor kremowy, utrzymana w stylu klasycznym. Budowla jest orientowana. Zewnętrze elewacje nie posiadają podziałów, jedynie wschodnia ściana jest opilastrowana i posiada pseudoportale na osiach bocznych naw. Całość przykrywa wysoki czterospadowy dach, kryty dachówką.

Główne wejście do obiektu umieszczone jest na osi budynku w ścianie zachodniej, prowadzi ono do sieni, po bokach której istnieją pomieszczenia. Główna nawa, szersza od dwóch bocznych, wydzielona jest dwoma rzędami kwadratowych filarów, połączonych ze sobą pełnymi łukami. Nawy boczne, w połowie swojej wysokości, przedzielone są galeriami. Od zachodniej strony, w nawie głównej znajduje się galeria wsparta na dwóch potężnych dorycyzujących kolumnach. Stropy budowli są płaskie.

Brak jest w obecnym wnętrzu malowideł, sprzętów i innych akcesoriów charakterystycznych dla synagog. Budynek służy dziś celom kultury. Nadal jest jednak świadectwem życia narodu, który egzystował wśród nas, a który tak szybko przeminął. Jest zabytkiem architektury sakralnej, ale jest to też, jak pisał Awierbuch: „…pomnik minionego pańskiego kaprysu.”

Obok synagogi, od południa, znajduje się budynek, w którym mieściła się niegdyś szkoła męska - obecnie budynek zajmuje szkoła zawodowa.

Fragment pracy magisterskiej Henryka Świerżewskiego „Zabytki Siemiatycz dowodem przeszłości miasta” 1983 r.

Na czasy księżnej Anny Jabłonowskiej przypada drugi etap przebudowy miasta. Położyła ona wielkie zasługi w rozbudowę miasta, którego rozwiązanie przestrzenne zachowało wielkie wartości artystyczne do dziś. Odnosi się to również do opracowania architektonicznego.

Podróż, którą odbyła księżna w 1770 roku do Francji stała się, być może, powodem powstania pomysłu przebudowy miasta. Rezydencja Stanisława Leszczyńskiego w Nancy miała stać się wzorem.

Zanim nastąpiła przebudowa, architekci księżnej pomyśleć musieli o istniejących już w mieście budowlach, wystawionych przez przodków Jabłonowskiej. Zadanie wykonane zostało pomyślnie, lecz nie wiadomo, kto był autorem całego przedsięwzięcia. Stanisław Lorentz zastanawiał się: „Jaki architekt nadał pomysłom urbanistycznym Jabłonowskiej formy konkretnego projektu? Jedność kompozycyjna założenia siemiatyckiego pozwala przypuszczać, że zostało ono zaprojektowane we wszystkich elementach przez samego twórcę. Otóż ratusz siemiatycki wykazuje uderzające analogie - pod względem zarówno proporcji brył, jak i detalu architektonicznego, do ratusza w Kocku, uchodzącego za dzieło Szymona Bogumiła Zuga. On więc przypuszczalnie zaprojektował całe założenie przestrzenne w Siemiatyczach. Na zespole placów w Nancy mógł wzorować się w oparciu o graficzne przedstawienie w dziełach E. Herego (1753 r.) i P. Pattea (1765 r.).

Zespół rynkowy w Siemiatyczach - to przede wszystkim wielkie założenie przestrzenne, zarówno w samej kompozycji układu poszczególnych elementów zespołu: kościoła, klasztoru i ogrodu jak i w dowiązaniu się ich do pozostałego układu miejskiego.

Sapieha, nakazując wyburzenie wschodniej pierzei rynkowej, chciał połączyć zespół kościelno-klasztorny z placem rynkowym „dla miłego widoku” i uzyskania odpowiedniej perspektywy widowiskowej. To były prace początkujące powstanie późniejszego sprzężenia całości. Na południowym krańcu miasta wybudowała księżna pałac - swoją rezydencję, na rynku zaś wystawiła ratusz. Obydwie te budowle połączyła szeroką aleją - promenadą. „Na osi ratusza wyprowadzono z rynku ku rezydencji ul. Pałacową o ogromnej szerokości 100 łokci warszawskich, czyli 60 metrów. Aleja ta, wysadzana czterema prawdopodobnie rządami drzew, otrzymała luźną zabudowę. U wlotu na rynek aleję flankowały dwa budynki: duży dom żydowski, prawdopodobnie zajezdny i piętrowa austeria dworska.”

Idący promenadą w kierunku rynku, czyli w kierunku północnym, widział daleko w perspektywie przed sobą południową ścianę ratusza ozdobioną wieżą z zegarem. Ratusz zajmował rynek, lecz jego bryła nie zasłaniała widoku na zespół kościelno-klasztorny zajmujący teren po wschodniej stronie ratusza. Współcześnie, wśród zabudowy rynkowej kryje się klasztor i kościół - jedynie wąski prześwit między budynkami we wschodniej ścianie rynku, pozwala dojrzeć zabudowania zespołu pałacowego. Dawna promenada, jak kiedyś przed wiekami, łączny rynek, lecz już nie z pałacem, gdyż z tej budowli nie dotrwało już nic do naszych czasów.

Można by oczywiście przywrócić „lepszy widok i miły prospekt przedsięwzięty Domu i ogrodu”, gdyby reaktywować zarządzenia Michała Sapiehy z dnia 15 marca 1725 roku. Być może kiedyś w przyszłości, podczas kolejnej przebudowy rynku, pod kierunkiem odpowiednich fachowców, z rynku otworzony zostanie widok na wschód, przez co, zespół kościelno-klasztorny odzyska dawne walory przestrzenne, które pozwalają mu prezentować się w całej okazałości, może nawet w zrekonstruowanym ogrodzie.

W okresie baroku przestrzenie nie zabudowane stanowiły nie tylko place ale i parki, których rozplanowanie łączyło się integralnie z architekturą budynków.

Fragment pracy magisterskiej Henryka Świerżewskiego „Zabytki Siemiatycz dowodem przeszłości miasta” 1983 r.

Obecnie istniejący cmentarz, nie wliczając części współcześnie założonej, powstał w 1805 roku. Marta Jankowska, w opracowaniu dotyczącym kaplicy ewangelickiej pisała, że 21 kwietnia 1805 roku odbyła się uroczystość poświęcenia ziemi pod cmentarz oraz, że rok później wydzielony teren już ogrodzono dzieląc go na trzy części, dla trzech wyznań. Był to więc cmentarz wielowyznaniowy. Podział taki dokonany został na rozkaz ówczesnych władz pruskich.

Cmentarz katolicki obecnie sąsiaduje z prawosławnym, lecz dzieli je dobudowany z kamienia murek. Wprowadzona w życie carska ustawa z 1839 roku, spowodowała podział w społeczeństwie, później podzielono też cmentarze.

Opisywany cmentarz zajmuje południową część cmentarza, w starych granicach. W części tej znajduje się kościółek cmentarny świętej Anny. W murze, od południa, umieszczona jest stara brama wejściowa o klasycystycznych formach.

Wśród wielu nagrobków z napisami w językach polskim, rosyjskim lub mieszanym, na uwagę zasługuje kilka, ze względu na są ciekawą architekturę lub detal. Oto parę przykładów. Pomnik nagrobny Antoniny z Borysewiczów Zaleskiej, z roku 1849. Zbudowany został w postaci utrąconego trzonu kolumny z wazą, trzon w górnej partii otoczony jest girlandami. Jest to żeliwny odlew o wysokości czterech metrów, o cechach klasycystycznych. Na cokole od strony wschodniej umieszczona jest tablica z następującym tekstem: „wzorowey i naycnotliwszey żonie matce i obywatelce Antoninie z Borysewiczów Zaleskiey w 1793 roku urodzoney w dniu 6/18 września 1849 roku zmarłey w dowód niewygasłey wdzięczności nieutuleni w żalu mąż rodzina tę niemą pamiątkę poświęcają przechodniu westchniy z nami do Boga za drogą jey duszę.”

Pomnik nagrobny wystawiony przez Józefa Wróblewskiego. Pochodzi z 1856 roku, jest murowany z cegły, na planie prostokąta, blaszanym daszkiem zwieńczonym żelaznym krzyżem. Pomnik jest mocno zniszczony, tynkowanie odpada, daszek jest niekompletny, płyta murowana nadpęknięta. We wschodnią ściankę pomnika wmurowana jest płyta marmurowa, na której, obok napisu znajduje się herb Wróblewskich „Ślepowron”. Tekst głosi: „Syn i Mąż Radca Honorowy Józef Wróblewski na pamiątkę matce Teresie z Piotrowskich Wróblewskiej zmarłej 20 lipca 1855 mającej lat 85 i żonie Alexandrze z Baranowskich Wróblewskiej zmarłej 24 stycznia 1856 w 39 roku życia.”

Pomnika Andrzeja Sienkiewicza z 1855 roku. Usytuowany jest w odległości około pięciu metrów od pomnika Wróblewskich. Zbudowany na planie kwadratu z cegły, cały tynkowany, przykryty blaszanym daszkiem namiotowym. W czterech ścianach pomnika znajdują się wgłębienia, zamknięte od góry łukiem odcinkowym. Od strony wschodniej, w takim wgłębieniu umieszczona jest marmurowa płyta w kolorze różowym z herbem „Leliwa” i tekstem: „D.O.M. Tu spoczywa śp. Andrzej Sienkiewicz żył lat 86 zmarł 19 marca 1853. Prosi o westchnienie do Boga.”

W bliskim sąsiedztwie przedstawionych pomników, wśród zarośli, odnaleźć można stare, bezimienne nagrobki o ciekawej architekturze. Przykrywające je półokrągłe daszki wieńczy charakterystyczny metalowy krzyż.

W zakończeniu demonstracji ciekawych pomników nagrobnych cmentarza katolicko- prawosławnego, należy wspomnieć o klasycystycznym pomniku Heleny Rudzkiej z XIX wieku, usytuowanym tuż przy południowej bramie wejściowej.

Fragment pracy magisterskiej Henryka Świerżewskiego „Zabytki Siemiatycz dowodem przeszłości miasta” 1983 r.

Melania Grygoruk

tel. 536 908 184 

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Pl. Jana Pawła II 10

ul. Grodzieńska 33H

ul. Nadrzeczna 1

Bankomaty Banku PKO BP

ul. ks. Piotra Ściegiennego 3

ul. Pałacowa 3

ul. Nadrzeczna 1

Bankomat Banku PKO S.A.

Pl. Jana Pawła II 15

ul. Tadeusza Kościuszki 2

Bankomat  Banku Spółdzielczego w Siemiatyczach

ul. Drohiczyńska 8

Bankomat Banku Spółdzielczego w Brańsku (Oddział w Siemiatyczach)

ul. Małopolska 2

Bankomat Banku BGŻ

ul. Pałacowa 12

1. Zajazd Kmicic
ul. 11 Listopada 192
tel. 85 655 24 32
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
29 miejsc noclegowych

2. Pensjonat „Cezar”
ul. Mickiewicza 10
tel. 85 656 40 60
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.pensjonat-cezar.eu
28 miejsc noclegowych

3. Usługi hotelarskie "HELENA"
ul. Kasztanowa 58
tel. 85 655 23 45
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.hotel-helena.net
15 miejsc noclegowych

4. Gościniec „Stary Rynek”
Pl. Jana Pawła II 41
tel. 695 186 429
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
13 miejsc noclegowych

5. Pokoje Gościnne Elżbieta i Józef Kobus
ul. Stanisława Moniuszki 1 a
tel. 501 134 349
20 miejsc noclegowych

6. Hotel Kresowiak
ul. Grodzieńska 7
tel. 85 682 82 28
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.kresowiaksiemiatycze.pl
60 miejsc noclegowych

7. Usługi Hotelarskie
ul. Małopolska 9
17-300 Siemiatycze
tel. 735 396 397, 660 468 615
4 miejsca noclegowe

8. Pod Skrzydłami Podlasia
Edyta Anna Brzozowska
ul. Jana Kilińskiego 29
17-300 Siemiatycze
tel. 796 822 511
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.podskrzydlamipodlasia.pl
13 miejsc noclegowych

9. Budynek mieszkalny wielorodzinny
ul. 11 Listopada 28B
17-300 Siemiatycze
12 miejsc noclegowych

10. Zajazd Arkadia
ul. Górna 68
17-300 Siemiatycze
Tel. 85 679 53 70
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.zajazdarkadia.pl
33 miejsca noclegowe

11. Zajazd Echo
ul. Krótka 5
17-300 Siemiatycze
tel. 85 656 07 67
e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
12 miejsc noclegowych 

RESTAURACJE

Cezar, ul. Adama Mickiewicza 10, tel. 85 656 40 60

Kmicic, ul. 11 Listopada 192, tel. 85 655 24 32

Kresowiak, ul. Grodzieńska 7, tel. 85 682 82 28

Leśny Zakątek ul. Górna 60, tel. 509 766 319     

JADŁODAJNIE

EMKa Bar, ul. Pałacowa 17, tel. 508 130 675

U Szymka, ul. 11 Listopada 35 A, tel. 85 655 45 44

Lepirożek, ul. T. Kościuszki 86, tel. 732 714 166

KATERING, ul. Plac Jana Pawła II 39, tel. 781 285 640

BARY/PUBY/KAWIARNIE

SPORTOWA, ul. Sportowa 34, tel. 514092453

Sushi Siem, ul. Grodzieńska 33C, tel. 501095348

Da Grasso, ul. Ciechanowiecka 33, tel. 517 882 664

Pizzeria Karolina, ul. Słowiczyńska 4, tel. 85 656 00 10

Pizzeria Pepperoni, ul. Wysoka 60C, tel. 732 589 601

Bar na Pałacowej, ul. Pałacowa 4, tel. 510 912 826

Piękny Wschód, ul. Sportowa 17, tel. 534 010 969

Lepirożek, ul. 11  Listopada 247 A, tel. 732 714 166

Mała gastronomia MINI BAR, ul. Grodzieńska 33 A

Asian Kebab&Grill, ul. Grodzieńska 33F, tel. 729544292

Döner Kebab, ul. T. Kościuszki 7, 729 226 595

Orientalny, ul. Gen. W. Andersa 4

Rabarbar, ul. Legionów Piłsudskiego 14A

Sałatkowe Szaleństwo, ul. Ks. P. Ściegiennego 2E, tel. 506 605 278

Lista istotnych z punktu widzenia dziedzictwa kulturowego obiektów na terenie Siemiatycz, wpisanych do rejestru zabytków:

Dawna oranżeria 

ul. Legionów Piłsudskiego 1

Numer rejestru: 291 z 19.1966

Fragment po pałacu księżnej Anny Jabłonowskiej tzw. dom ogrodnika. Zbudowana w XVIII – XIX wieku na planie prostokąta, murowana, z cegły i kamienia, tynkowana, parterowa, dwutraktowa, podpiwniczona, wnętrze przykryte sufitami, dach dwuspadowy, kryty dachówką esówką. Zniszczona, a następnie odbudowana jest doskonałym przykładem budownictwa gospodarczego z przełomu wieków XVIII - XIX.

Ogrodzenie - mur  kamienno - ceglany stanowi relikt małej architektury z 1777 roku i powiązany jest z historią walk narodowo – wyzwoleńczych z 1863 roku (Powstanie Styczniowe).

Kaplica cmentarna  pw.  św. Anny

ul. Rogińskiego

Numer rejestru: 290 z 19.11.1966

Zbudowana w latach 1826-1827 roku na planie prostokąta o silnie ściętych narożach w części prezbiterialnej. Drewniana, konstrukcja zrębowa, oszalowana, jednonawowa bez wyodrębnionego prezbiterium z dwukondygnacyjną kwadratową wieżą.

Wnętrze przykryte stropem płaskim, chór w części południowej na dwóch kolumnach drewnianych. Nad korpusem głównym dach dwuspadowy kryty blachą.

Do kaplicy prowadzi brama będąca jednocześnie wejściem na cmentarz. Cenny obiekt budownictwa drewnianego z początku XIX wieku.

Kaplica cmentarna ewangelicka

ul. Ciechanowiecka

Numer rejestru: 443 z 9.06.1979

Domniemane dzieło architekta Szymona Bogumiła Zuga. Usytuowana na terenie dawnego cmentarza ewangelickiego. Zbudowana ok. 1800 roku.

Budynek murowany z cegły, otynkowany, umieszczony na planie koła, o bryle w kształcie walca, nakrytej dachem kopulastym. Kasetonową kopułę wieńczy latarnia ze świetlikiem. Budynek o ciekawej elewacji zewnętrznej - gzyms i prostokątne wnęki pod nim. Wnętrze jednoprzestrzenne, centralne. Kaplica jest jedynym przykładem klasycystycznej kaplicy cmentarnej na terenie dawnego woj. białostockiego.

Dawny zespół klasztorny misjonarzy

ul. 3 Maja 1

Numer rejestru: 55 z 30.03.1956

Zabytek, który w swoim kształcie i pałacowym założeniu architektonicznym nawiązuje do najlepszych europejskich wzorów późnego baroku. Elewacja budynku posiada niezaprzeczalną unikalną wartość architektoniczną, gdyż należy do nielicznej w Polsce grupy fasad kolumnowych. Dziedziniec pałacu otoczony jest murem, w którego faliste ściany wkomponowane były dzwonnice.

Budynek jest centralnym akcentem architektonicznym miasta. Murowany, tynkowany, malowany w kolorach białym i kremowym, dwukondygnacjowy na planie czworoboku, pierwotnie czteroskrzydłowy, z czego do dziś zachowały się tylko trzy skrzydła. Budynek łączy się z kościołem parafialnym krytym łącznikiem.

Ogrodzenie wokół klasztoru i mur okalający kościół są unikalne w swym założeniu architektonicznym na skalę europejską. W murze od strony zachodniej znajduje się brama główna, której najwyższym akcentem jest figura św. Michała Archanioła – na tym miejscu od 1864 roku, uprzednio zdobiąca jedną z czterech bram ratusza.

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

ul. 3 Maja 1

Numer rejestru: 53 z 30.03.1956

Budynek kościoła należy do najpiękniejszych w Diecezji Drohiczyńskiej. Budowę rozpoczął w 1626 roku Leon Sapieha, a ukończył ją w 1637 roku jego syn Kazimierz Leon Sapieha. Konsekrowany w 1638 roku. Usytuowany we wschodniej części miasta, za północno – wschodnim narożem rynku. Przyjął formę bazyliki z kwadratową wieżą, na której znajduje się zegar. Kolejne rozbudowy i uzupełnianie wyposażenia miały miejsce w latach 1713 – 1737. Po pożarze w 1754 roku budowano nowe sklepienia w nawach bocznych. W czasie I i II wojny światowej kościół nie doznał większych uszkodzeń.

Otoczony jest murowanym ogrodzeniem, w którym od zachodu znajduje się brama, a od wschodu i północy kaplice. Zbudowany w stylu późnorenesansowo – barokowym, fasada zaś w stylu późnobarokowym. Utrzymany jest w kolorystyce biało-kremowej. Kościół jest trzynawowy. Główne wejście prowadzi przez kruchtę, od południa przylega do kościoła zakrystia, przy północnej ścianie prezbiterium znajduje się piętrowa przybudówka pełniąca dawniej funkcje skarbczyku i pomieszczeń gospodarczych.

Kościół przykryty jest dachem dwuspadowym w części nawy głównej i jednospadowym nad nawami bocznymi i kruchtą, czterospadowym nad zakrystią. Sklepienie nad nawą główna jest kolebkowe, nad bocznymi krzyżowe, w prezbiterium zaś znajduje się sklepienie kolebkowe ozdobione geometryczna stiukową dekoracją tzw. sztukateria lubelską. Wieże kościoła uwieńczona hełmem. Dzwonnica kościoła wybudowana została w latach 1723-1725 roku. Kościół po pożarze miasta odnowiła w 1777 roku księżna Anna Jabłonowska.

Wewnątrz kościoła znajdują się organy z XVIII wieku. Regencyjny ołtarz zaprojektowany został przez Karola Antonia Baya, a wykonany przez pracownię rzeźbiarską Bartłomieja Michała Bernatowicza w latach 1729-1730.  Ołtarz jest jednokondygnacjowy na cokole bogato zdobionym ornamentalnie. W podobnym stylu utrzymane są barokowe ołtarze boczne, które wraz z rzeźbami, obrazami olejnymi, tabernakulami, tkaninami wpisane zostały do rejestru zabytków. W zakrystii znajduje się późnogotycki krucyfiks z 1400 roku zachowany po pożarze jeszcze drewnianego kościoła.       

Cerkiew pw. śww. Apostołów Piotra i Pawła

ul.  Powstania Styczniowego 1

Numer rejestru: 807 z 7.12.1995

Zbudowana w latach 1865- 1866, osadzona na cokole na kamiennych fundamentach cerkiew murowana z cegły, otynkowana na gładko, o ciekawej budowie architektonicznej. Wystrój wewnętrzny cerkwi stanowią m.in. Ikona Mikołaja Cudotwórcy i ściany pokryte freskami  nawiązującymi do malarstwa bizantyjskiego.

W kompleksie – stróżówka, murowane kamienne ogrodzenie z trzema bramami z wieku XIX i cmentarz przycerkiewny założony w drugiej  połowie XIX wieku. Cerkiew jest przykładem murowanej architektury sakralnej o zdecydowanych wpływach form rosyjskiego budownictwa cerkiewnego drugiej połowy XIX wieku, wraz z ogrodzeniem, stróżówką i cmentarzem przycerkiewnym tworzy unikalny zespól o dużych walorach architektonicznych i kulturowych.

Dawna synagoga

ul. Zaszkolna 1

Numer rejestru: 137 z 9.12.1958

Siemiatycka synagoga miała być zadośćuczynieniem księżnej Anny Jabłonowskiej  wobec gminy żydowskiej. Siemiatyccy Żydzi stracili swój cmentarz w wyniku przebudowy miasta, którą przeprowadzała księżna.

Zbudowana w 1797 roku w stylu klasycystycznym wg projektu Szymona Bogumiła Zuga. Dwukondygnacyjny murowany budynek z salą główną od wschodu, z wbudowanymi galeriami z trzech stron oprócz wschodniej. Główne wejście do synagogi było przeznaczone dla mężczyzn; kobiety do synagogi wchodziły od południowej.

Wewnątrz synagoga była urządzona z wielkim, prawdziwie barokowym przepychem, ściany miała pomalowane w motywy zwierzęce i kwiatowe. W 1824 roku została uszkodzona przez pożar. W okresie okupacji obiekt pełnił funkcję magazynu, w 1944 roku cenne wyposażenie synagogi zostało zniszczone. Po II wojnie światowej w budynku synagogi powstał dom kultury. W latach 1961-64 przeprowadzono generalny remont zamalowując min. freski ścienne.

Dawny dom talmudyczny

ul. Pałacowa 10

Numer rejestru: A-142 z12.10.1992

Neobarokowy budynek z elementami modernizmu zbudowany w 1893 roku. Do 1941 pełnił funkcje domu modlitwy. Wzniesiony w sąsiedztwie późnobarokowej wielkiej synagogi jest ściśle powiązany z kulturą i obyczajowością Siemiatyckiej Gminy Żydowskiej.

Bryła budynku z zachowanym częściowo wystrojem zewnętrznym posiada niezaprzeczalne walory architektoniczne i  jest przykładem sakralnego budownictwa żydowskiego nielicznie zachowanego na tym obszarze. Obecnie mieści się tu szkoła zawodowa.

Wojewódzka Ewidencja Zabytków znajduje się pod linkiem

http://wuozbialystok.bip.gov.pl/rejestry-ewidencje-archiwa/wojewodzka-ewidencja-zabytkow.html