Polskie barwy narodowe sięgają czasów Piastów. Barwy flagi odwzorowują kolory chorągwi polskiej – białego orła na czerwonym tle. Ustawa z 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych mówi, że kolory są przedstawione w postaci współrzędnych trójchromatycznych barw - biały nie jest czystym śnieżnobiałym, a kolor czerwony to karmazyn, czyli ciemna czerwień.

Nie bez znaczenia jest również kolejność barw narodowych - znak w godle, czyli orzeł, jest ważniejszą jego częścią niż tło. To dlatego kolor biały jest na górze, a czerwony na dole. Jeśli natomiast barwy zawieszone są w układzie pionowym, to biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. W rozetkach (kotylionach) kolor biały powinien być wewnątrz, czerwony na zewnątrz. Barwy narodowe mają także swoje symboliczne znaczenie. Jak zaznaczył Andrzej Bebłowski z Polskiego Towarzystwa Weksylologicznego "kolor biały symbolizuje łagodność, przyjaźń, dobrobyt, a kolor czerwony – krew, czyli walkę o suwerenność, walkę o niepodległość".

Istnieją dwa rodzaje polskiej flagi państwowej: biało-czerwona oraz flaga z godłem RP na białym pasie. Zgodnie z obowiązującą ustawą, flagi z godłem mogą używać wyłącznie oficjalne przedstawicielstwa kraju za granicą, cywilne lotniska i samoloty, kapitanaty portów, a także polskie statki morskie jako banderę.

Fladze państwowej należy się szacunek. Eksponowana publicznie musi być czysta, mieć czytelne barwy, nie może też dotykać podłogi, ziemi, bruku lub wody. Flagą również nie oddaje się honorów żadnej osobie, nie pochyla się jej przed żadną inną flagą lub znakiem. Na fladze państwowej RP nie wolno umieszczać żadnych napisów oraz żadnego rodzaju rysunków. Na terenie Polski, flaga państwowa RP ma zawsze pierwszeństwo przed wszystkimi innymi flagami.

Wraz z Dniem Flagi 2 maja w Polsce jest obchodzony Dzień Polonii i Polaków poza granicami kraju, ustanowiony przez Sejm 20 marca 2002 r.

Źródło: niepodlegla.gov.pl, dzieje.pl